Chiang Rai & twee weken Laos!

Sabaideeee allemaal! Daar zijn we weer met onze lange eindeloze verhalen! Sorry, we hebben eenmaal veel te vertellen :) :) :). Zijn jullie nog net zo fanatiek aan het lezen als in het begin of wordt het al minder ;) ? Of zijn jullie ons inmiddels al vergeten? :). Momenteel kunnen we zeggen dat we al (helaas) op de helft van onze reis zitten! Al bijna drie maanden aan het reizen. Tijd vliegt echt voorbij!

Maargoed, we waren gebleven bij onze terugkomst in Chiang Mai. Eenmaal weer aangekomen in Chiang Mai, werden we weer vriendelijk ontvangen door het personeel van Junior House. Het voelde een beetje als thuiskomen! Daarna hadden we wat gegeten en hadden we weer lekker een massage genomen! Vervelend die massages ;). De volgende ochtend hadden we definitief afscheid genomen van ons guesthouse en hadden we een bus gepakt naar Chiang Rai.

Chiang Rai

Chiang Rai is een klein stadje met niet heel veel buitenlandse toeristen. Het viel ons in het begin een beetje tegen, eettentjes waren duur en overdag is eigenlijk alles gewoon gesloten. Wel hadden we een mooi guesthouse dicht bij het centrum. Die dag hadden we wat gegeten en waren die avond nog naar de night bazaar geweest en hebben we de dagelijkse voorstelling van een klok om 21.00 uur gezien, die midden op een drukke rotonde staat (beetje jammer).
De volgende dag hadden we een lokale bus gepakt naar de white temple. Aangezien elke tempel op elkaar begint te lijken en we langzamerhand uitgetempeld raken, was dit een goede afwisseling! Een moderne witte tempel, met langs de brug ernaar toe allemaal handen en armen die de grond uit komen, wat het verlangen van de mens illustreert. Heel bizar! Totaal anders dan de standaard goudbruine tempels. Door de aardbeving van twee weken geleden, konden we alleen de buitenkant van de tempel bekijken. We zagen ook dat één pilaar kapot was en dat dakpannen eraf waren gevallen.
Daarna met een song tauw (gedeelde taxi) nog even naar een shopping mall gegaan, omdat we naar de bioscoop wilden gaan, waar uiteindelijk bijna geen films draaiden!
's Avonds waren we naar de saturdaymarket gegaan waar ze een plein vol hadden met eettentjes en spulletjes. Daar wat gegeten en gedronken.
De volgende ochtend een bus gepakt naar de Golden Triangle. Het drielandenpunt van Thailand, Myanmar en Laos. Viel een beetje tegen, we waren de enige toeristen die hier op eigen houtje naar toe gingen en dat hadden we geweten: nergens was een tuk tuk, taxi of song tauw te vinden. Dus nadat we nog naar een opium museum waren geweest en een half uur op iets dat op een taxi leek te hebben gewacht, maar de bus terug naar Chiang Rai genomen. En om de baaldag af te maken: heel eind naar de 'bekende' Ta Kaew tempel gelopen, die vervolgens gesloten was. Op dat moment hadden we ook echt even het gevoel dat we teveel deden. We gingen naar tempels 'omdat je er waarschijnlijk nooit meer terug komt'. Terwijl een dag niks doen ook geen kwaad kan :).
Die avond maar besloten om nog maar een massage te pakken, omdat we wel vonden dat wie die hadden verdiend. Maakte de dag toch nog goed ;).
Volgende ochtend alweer de backpack ingepakt, uitgecheckt en waren we met een tuk tuk nog naar de 'Black House' gegaan. Het was er lekker rustig en precies het tegenovergestelde van de white temple. Het had iets duisters: opgezette dieren, dierenvellen, zwarte huisjes met botten, twee slangen waarvan er eentje los rondslingerde, en aparte architectuur.
Nadat we terug waren bij ons guesthouse,namen we onze backpack mee en pakten we de bus naar Chiang Khong; de plek om de grens over te steken naar het volgende land: Laos!

Laos, crossing the border

Laos. HET land dat bekent staat voor de relaxte sfeer die er hangt. Mensen die relaxt zijn en dat alles op z'n tijd gaat! Wij moeten eerlijk bekennen dat wij niet veel verschil zien met Thailand en Cambodja. Eerlijk is eerlijk, alles gaat hier wat moeizamer, je geduld wordt getest waarbij je wel leert te relaxen, maar de mensen hier vinden wij niet heel veel relaxter dan in de andere landen!

Maargoed, crossing the border! Als je aan het openbaar vervoer in Azië denkt, dan denk je aan, volgestopte met lokale bevolking, voertuigen zonder ramen en deuren. En laten wij nou precies zo'n bus hebben gehad :). Met een bus met aredso (alle ramen en deuren staan open) reden we naar de grensovergang richting Laos. Na 2,5 uur in onze aredso bus hadden we er moeten zijn, maar vier uur later kwamen we vrolijk (zeg maar zwetend) bij de tuk tuk drivers aan die ons vervolgens nog het laatste stukje overpriced naar de grens brachten. De grensovergang ging heel soepel, aangezien we de enige toeristen waren die de grens over gingen steken. En daar maken tuk tuk drivers graag gebruik van! Omdat we niet anders konden (achteraf hadden we gewoon een stuk moeten lopen, voor een goedkopere tuktuk, maar Aimy was moe en eigenwijs :) ), werden we dik afgezet, maar kwamen we uiteindelijk wel in het plaatsje Houay Xai aan.
Daar gingen we op zoek naar een guesthouse en hadden we een simpel (heeel simpel, we waren blij dat we de volgende dag weg konden) guesthouse gevonden. Gauw wat kippen gepind (munteenheid is kip) en getuigen geweest van een ceremonie met monniken midden op straat. Na wat rond te hebben gelopen, bijna op een mini slang te hebben gestaan en kennis gemaakt met de Laosse insecten, hebben we wat gegeten bij een van de weinige tentjes die er waren. Wat ons direct opviel is dat kinderen hier ook moeten mee helpen met werken. Het meisje dat de bestelling opnam was namelijk ongeveer 11 jaar oud en het kindje dat het eten rondbracht was 7 jaar (en het was 21.00 uur. Erg zielig dus). De armoede is hier groter dan in Thailand of Vietnam.
De volgende dag werden we vroeg gewekt door het gezang van de monniken. Tja, krijg je als je een guesthouse pakt recht voor een tempel haha. Ontbijt gepakt, uitgecheckt en richting de pier gelopen. Daar hebben we de slowboat gepakt die er twee dagen over zou doen om in Luang Prabang uit te komen. Na alle verschrikkelijke verhalen over overvolle boten, waren we op tijd om een goede plek te hebben. Achteraf kregen we een zitplaats toegewezen, dus zaten we enigszins relaxt in onze stoelen. Na ruim zes uur varen kwamen we bij onze tussenstop aan; Pak Beng.
Hier hadden we een guesthouse gevonden waar we deze nacht konden verblijven. Hier werden we opgelicht over de prijs van de kamer. Ze zeiden dat we een kamer hadden met airconditioning, maar toen we hadden betaald, was de afstandsbediening ervan nergens te bekennen. Dus maar weer terug gegaan en zeiden ze opeens dat met airco 30.000 kip duurder was (3,00 euro). Voor ons is het niks, maar het feit dat ze ons oplichtten en recht voor ons gezicht keihard aan het liegen waren kon gewoon niet. Dus hadden we een keer niet aardig gedaan (aangezien de brutale altijd hun zin krijgen en wij het vaak maar accepteren zoals het is, probeerden wij het ook eens). We hadden onze backpacks uit de kamer gehaald en eisten ons geld terug. Toen kwamen ze opeens met de afstandsbediening aan... Zo makkelijk kan het dus gaan :).
Die avond nog wat mooie foto's gemaakt, aangezien het uitzicht daar echt geweldig was! En we werden achterna gelopen door een mannetje die ons aan het filmen was haha. Stonden we toch van te kijken aangezien er elke dag 100 toeristen bij dat plaatsje aanmeren. Waarschijnlijk omdat wij er natuurlijk zo knap uitzien ;).
Die avond wat Laos food uitgeprobeerd (nee, dit gerecht was geen succes, deed ons denken aan onze Cambodjaanse insectenschotel) en op tijd gaan slapen.
Volgende ochtend weer de boot gepakt (dit keer geen relaxte stoelen, helaas want de boottrip van vandaag zou nog lager duren) en op weg naar Luang Prabang!

Luang Prabang
Na nog een keer afgezet te worden in Laos (de slowboat stopte tien kilometer voor het centrum van luang prabang. Voorheen stopte hij in het centrum, maar dit hebben ze veranderd om geld te kunnen vangen met tuk tuks), aangekomen in Luang Prabang! We hadden al snel een leuk guesthouse kunnen vinden en na wat uit te rusten lekker cheap gegeten en over de night market gelopen.
De volgende dag hadden we Luang Prabang een beetje verkend. Niet heel erg fijn met 40 graden en niet eens een zuchtje wind! Wat verkoeling gezocht in de bibliotheek en daar aan de praat geraakt met twee jonge monniken van 20 jaar. Was interessant en leuk! Het zijn toch maar jongens, maar toch ook weer monniken. Zij vonden het leuk om op deze manier hun Engels uit te oefenen en wij konden wat meer over hun leefstijl te weten komen!
Die avond hebben we de zonsondergang bekeken bij een tempel op een berg van Luang Prabang. Aangezien we dit als tip van de monniken kregen, dachten we dat het lekker rustig zou zijn... Helaas was dat niet het geval en kon je niet echt rondlopen anders was je je plekje kwijt :).
De volgende dag hebben we een tuk tuk genomen naar de Kuang Si waterval. Een uurtje rijden en een lunch gepakt, voordat we het park in gingen. We liepen eerst langs een opvang voor beren, een stukje verder begon de waterval. Het water was helderblauw echt prachtig! Het eerste gedeelte van de waterval, waren een soort van 'pools' waar je in kon zwemmen. Wij waren eerst verder doorgelopen naar de waterval. Het was echt prachtig en de omgeving was ook heel mooi en schoon. Aimy is daar nog zo eigenwijs geweest om dichter bij de waterval te komen en daardoor uit te glijden. Het resultaat: kleine schaafwond, een blauwe plek, vieze kleding en toeschouwers die het er maar bij lieten om dichter bij de waterval te komen haha. Vervolgens zijn we langs de waterval helemaal omhoog geklommen en stonden we bovenaan de waterval. Daar was het lekker rustig. Een paar toeristen en monniken die allemaal selfies in het water aan het maken waren haha. Ongelofelijk dat sommige monniken hier met de nieuwste iPhones rondlopen! Vervolgens halverwege naar beneden geklommen om vervolgens door een stroompje te klimmen om dichter bij de waterval halverwege te komen. Daar kon je ook weer in een soort van 'pool' zwemmen en waren ook veel monniken (waarschijnlijk een tempel uitje ;) ).
Eenmaal weer beneden nog even gezwommen bij de waterval en hadden we gratis dokter fish haha (dikke vissen die aan je voeten begonnen te knabbelen haha, nee.. Niet chil haha). Met een ijsje in ons hand weer de tuk tuk terug gepakt.
Die avond nog kinderboeken gekocht bij Big Brother Mouse; een organisatie die kinderboeken maakt om de kinderen een kans te bieden om te leren lezen, voornamelijk buiten de grotere dorpen. Met het geld dat ze verdienen worden nieuwe boeken gemaakt en gaan ze langs scholen. Super natuurlijk!! De boekjes die wij hebben gekocht gaan we uitdelen op de schooltjes in de countryside. We wilden eigenlijk hier vrijwilligerswerk gaan doen, door kinderen Engelse les te geven. Maar het waren voornamelijk jongeren, die al wat beter Engels konden, dus zij konden beter les krijgen van mensen die vloeiend Engels kunnen spreken. Wie weet kan het nog ergens anders :).
Volgende ochtend afscheid genomen van ons guesthouse en met een mini busje naar het volgende plaatsje gegaan Vang Vieng!

Detail: de mensen hier in Laos doen wel alsof ze je verstaan, maar meestal is het niet zo haha. Ze zeggen overal 'yes' op en vervolgens doen ze 'no' :).
Bij een ontbijt bijvoorbeeld vroegen we of er muesli bij de yoghurt en fruit zat. Uiteraard zeiden ze vol zelfvertrouwen yes, maar was er nergens een stukje muesli terug te vinden. Of ergens anders was een mannetje reclame aan het maken voor een guesthouse en vroegen we of we dan gratis transport er naartoe kregen en uiteraard zei het mannetje, je raadt het al ;) yes! Na nog een keer checken, zei die no. Ze verstaan je hier dus niet haha, dus een paar keer extra checken kan geen kwaad. Ook wel weer leuk om in een land te komen, waar je meer je best moet doen om je verstaanbaar te maken! Wij zijn tenslotte toch de buitenlanders ;).

Vang Vieng
Na een busreis van zeven uur waren we aangekomen in het plaatsje Vang Vieng. We hadden een leuk guesthouse gevonden met ontzettend aardig personeel!
Het plaatsje staat bekend om de tubing, wat veel backpackers trekt. Het tuben betekent dat je met een rubberen band de rivier opgaat en bij elk barretje langs de rivier gaat feesten. Aangezien er nog maar vier bars over waren (vroeger waren het er veel meer) en het droogseizoen was, waardoor het gevaarlijk kon zijn, besloten wij dat maar niet te doen. Die dag wat rondgelopen, maar Vang Vieng is zo klein, dat je het binnen een uur gezien hebt. Na een paar restaurantjes te hebben gezien waar ze de serie Friends afspelen, een tentje gevonden om te eten. Daar hadden we een ander Nederlands stelletje, Vincent en Hester, ontmoet en daar samen mee gegeten. Diezelfde avond nog een trekking/caving/kayakking tour geboekt bij ons guesthouse voor de volgende dag!

Detail 2: Chaotisch en alles op z'n gemak!
De volgende morgen werden we stipt om half negen (wauw op tijd!!) opgehaald voor onze tour. Nadat we nog twee anderen hadden opgehaald en op het punt stonden om te vertrekken, kwamen de organisatoren op het idee om een andere groep in dezelfde tuk tuk te vervoeren, dus weer rijdend door Vang Vieng om de andere groep op te halen. Na nog wat kayaks op de tuk tuk te hebben geplaatst en we weg wilden rijden, waren ze nog iemand vergeten, dus reden we weer terug (ondertussen vier keer langs ons guesthouse gereden)! Een uur later konden we vertrekken haha.
Samen met een ander stel hadden wij nog de extra trekking door de andere grotten geboekt. De eerste twee grotten waren super gaaf! Het was pikkedonker, dus we moesten met een zaklamp op ons hoofd naar binnen klimmen. Ook daar binnen was er geen, zoals veel grotten, voetpad aangelegd, dus al klimmend en slippend kwamen we de grot door. Nog een paar spinnen tegengekomen, waarvan de ogen in het donker lichtgeven!
De volgende grot moesten we bezoeken met een tube. De grot stond namelijk onder water! Hup in die tube, zaklamp op ons hoofd en al klimmend aan en en touw, onszelf door de grotten voortslepen. Super gaaf! Pikkedonker en je vaart een beetje door een hele lage grot heen. Eenmaal terug stond er een lekkere bbq lunch op ons te wachten en daarna hadden we onze tocht naar de laatste grot; the elephant cave. Leek ons spectaculair, maar was eigenlijk een grote inham in een berg, met een Buddha erin. Niet heel bijzonder dus.
Met de tuk tuk reden we weer een stukje verder om te gaan kajakken. Super mooie tocht en was ook heel leuk. Samen met nog wat andere mensen en onze gidsen vaarden we over de Mekong rivier met af en toe een versnelling. Bij de laatste bar (het laatste gedeelte van die route was dezelfde route als de tubing), wat gedronken en bijgekletst met de anderen.
Nog een laatste druk kajakken en toen kwamen we weer aan in Vang Vieng. Die avond nog wat gegeten met Vincent en Hester, onze vlucht naar Myanmar geboekt en onze busreis voor de volgende dag: de hoofdstad Vientiane!
Zoals afgesproken stonden we de volgende morgen stipt om 9.00 uur bij de receptie om opgehaald te worden. Wij zijn inmiddels relaxt geworden, dus wachten was voor ons geen probleem. Wachten kennen we niet in Nederland, maar in Azië moet je je wel aanpassen, aangezien je er vanuit kunt gaan dat je later vertrekt dan gepland :). Echter was onze receptionist wat minder relaxt. Om 9.15 zei die al dat hij had gebeld en dat onze pick-up er elk moment eraan kwam. Wij vonden het prima! Geen probleem :). Een half uur weer later had hij weer gebeld en inmiddels zag hij er wat gestresster en bezweter uit! Hij was er duidelijk niet gerust op! Uiteindelijk reed hij op zijn scooter weg, waar vervolgens een tuk tuk, met onze receptionist erachteraan aan kwam rijden! Bijna een uur later zaten we dan eindelijk in onze bus. Overduidelijk dat ze ons gewoon waren vergeten, want de bus zat al vol en wij kregen 10e rangs plaatsen door op de uitklapstoeltjes te gaan zitten.. :) dat zou een lange rit gaan worden.. Maar wat een dankbaarheid voor onze receptionist, die er wel heeft gezorgd dat ze niet zonder ons waren vertrokken!!!

Vientiane.
DE hoofdstad van Laos. En ook de enige stad in Laos, want Laos bestaat alleen maar uit dorpjes :).
Het mag dan wel de hoofdstad zijn, maar er is werkelijk niks te beleven. Toch besloten we hier wat langer te blijven voor het regelen van onze visum voor Myanmar.
En maar goed ook dat we hier langer bleven, want onderweg naar Vientiane is Aimy ziek geworden in de bus. Die eerste dag dus niks gedaan, alleen pizza op de hotelkamer gegeten (Ruud dan) en de volgende dag had Ruud de visum aanvraag gedaan.
Na een hoop spelletjes candy crush (tja wat moet je als je ziek bent en buiten is het 40 graden), plants vs zombies, reisverslag typen en wat inlezen voor ons volgende plaatsje, voelde Aimy zich wat beter en zijn we in de avond nog over de night market gelopen en daarna (voor ons doen) heel duur gegeten! Een huge pizza voor 6 euro en een zalm lasagna voor 6 euro. Haha hoe snel kun je gewend raken aan het goedkope eten hier. Het is ons opgevallen dat hier veel westerse mensen een eigen restaurant hebben (vandaar de ook wat duurdere prijzen, maar dan smaakt de pizza ook echt goed!!)
De volgende dag begon goed, want Aimy voelde zich alweer goed! Een uur later kon de dag niet slechter, want toen was Ruud ziek geworden. Dus ook die dag niks gedaan en onze candy crush en plants vs zombies er weer bij gepakt en is Aimy op de fiets de paspoorten met visum voor Myanmar gaan ophalen. Dus ook de volgende dag besloten om nog een nachtje te blijven, om volledig uit te zieken, aangezien we daarna weer richting de kleine dorpjes gaan.

Kong Lo Village & Cave
Na een 7,5 uur durende busrit, waren we aan het einde van de middag aangekomen in Kong Lo Village. Het dorpje stelt niet meer voor dan een straatje met een paar guesthouses en homestays. We zijn hier naartoe gegaan voor de grot die we daar wilden gaan bezoeken.
Je merkt aan alles dat het toerisme hier pas net begint. Overal zijn ze bezig met het bouwen van guesthouses. Ook restaurants kun je nu nog tellen op een halve hand! Wel heeft het dorpje een geweldig uitzicht, omdat het midden in de bergen ligt! Lekker foto's schieten dus ;). Daarnaast zijn de bewoners van het dorpje ook nog niet heel erg gewend aan toeristen, dus bijna iedere bewoner groet je en alle kindjes zwaaien. Super leuk!! Echt heel gemoedelijk is iedereen hier. We hadden een leuk guesthouse en onderweg naar dit dorpje hadden we een ouder echtpaar ontmoet uit Zuid Korea, waar we die avond nog mee hadden gekletst. Echt geweldig, zij waren 60 en 63 jaar oud en gingen met z'n tweeën voor een paar maanden backpacken! Dus niks koffers, nee ook gewoon lekker die rugzak op en gaan! Ook waren zij al naar Myanmar gegaan (wat onze volgende bestemming is), dus we hebben al lekker veel foto's van hun kunnen bekijken. Echt vet!! Echt leuke mensen. (En voor mijn vriendinnetjes in Nederland: ze staan op de foto met het wegwerp cameraatje die jullie me hebben gegeven ;). sorry, cameraatje wordt nog niet veel gebruikt. Vergeet het steeds haha!)
Die avond wat gaan eten bij het enige restaurantje dat we konden vinden!
Die nacht en ochtend had het super hard geregend en geonweerd, wat wel super vet uitzicht gaf op de bergen, lekker spookachtig hoe die wolken over die bergen gingen! Na de regenbui waren we dan eindelijk bij de grot aangekomen. Een 7,5 km lange grot in het water die je met een boot kon bezichtigen. Heel erg vet! Super spookachtig en pikkedonker. Aan de andere kant van de grot kwam je dan bij een ander plaatsje aan, waar we even bleven om vervolgens die 7,5 km weer terug te varen. De rest van de dag gerelaxt, voor de ventilator gezeten en alle insecten van ons afgeschud! Morgen weer naar Vientiane en dan alweer na twee weken afscheid nemen van Laos. Daar pakken we de trein naar Bangkok. Onze volgende bestemming waar we al lang naar uitkijken: Myanmar!

La Khon! Xxxxx