Mekalaba!! Hier weer een verslag over onze reis door het mooie unieke Myanmar!

Na een lange reis van 32 uur te hebben gehad (bus, minibus, grensovergang trein, slaaptrein, metro, andere metro, bus, ferry, tuktuk en 2,5 km lopen), Laos verlaten en aangekomen in Ko Samed, een eiland ten zuiden van Bangkok. Omdat we moesten wachten op onze vlucht naar Myanmar hadden we ervoor gekozen om nog gauw een paar dagen strand te pakken. Waren we ook wel aan toe na twee maanden reizen en geen strand meer te hebben gezien.. Wordt je moe van hoor ;). Het eiland viel ons in eerste instantie beetje tegen. De hotels zijn hier ontzettend duur, voornamelijk omdat je niet krijgt waar je voor betaald (en wij zijn er doordeweeks.. Schijnt in het weekend nog duurder te zijn). Na een tijdje hebben we een klein hotelletje gevonden, dat enigszins goedkoop is op dit eiland en er redelijk goed uitzag (op een verstopte wc pot na :) ). Die avond gegeten op het strand en een vuurshow bekeken, die een aantal jongens bij elk restaurant aan het geven waren.
Volgende dag ontbeten aan het strand (verschrikkelijk, eten op het strand :p) en daarna lekker een relaxte dag gehad op het strand. We waren bijna de enige toeristen, dus lekker rustig!
Volgende dag hadden we eigenlijk ook gepland voor een dag strand, maar aangezien het de hele nacht en ochtend had geregend, was alles zeiknat en besloten we om al een dag eerder naar Bangkok te vertrekken. We waren de simpele guesthouses op dat moment helemaal zat, vooral na weer een hele dag reizen, dus hadden we die avond een luxe hotel gevonden, met haardroger, dvd speler en een douche die ik ook thuis wel zou willen hebben! Voor Nederlandse prijzen nog goedkoop hoor: 11 euro pp.
Die avond lekker Thais gegeten bij de Mac donalds en die avond maar gebruik gemaakt van de dvd speler (tot midden in de nacht, tja is toch wel een gemis hier haha).
Volgende ochtend ontbeten bij de Subway en die middag geluncht bij de KFC. Haha, fastfoodketensronde was weer gedaan. Ook die dag geld gewisseld voor Myanmar, omdat alle dollar biljetten compleet nieuw moeten zijn. Nee, geen een vouwtje of scheurtje of vlekje mag erop zitten! Na een avondje skypen met het thuisfront, onder het genot van noodlesoep, ook die avond nog een dvd gekeken, haha en ons voorbereid op de volgende dag: vertrek naar de verborgen juweel van zuid-oost Azië: Myanmar!

Myanmar, Yangon.

Het land van de vele pagoda's, de kauwtabak, de starende mensen, de nog niet toeristische plekken, waar boybands helemaal het einde zijn, de natuurlijke zonprotectie en het land waar je niet bereikbaar bent met mobiel en slecht bereikbaar via de WiFi!

Na met pijn en moeite onze kamer te hebben verlaten (de komende twee weken zullen we het met simpele (lees: heeeeeeel simpel) guesthouses moeten doen, omdat de guesthouses in Myanmar over het algemeen duur zijn. Dit in verband met de snelle groei van toerisme en de weinige guesthouses die er zijn), besloten om hier na twee weken Myanmar terug te keren! We hadden een taxi gepakt naar het vliegveld en daar konden we dan eindelijk vertrekken! Na een uurtje vliegen (wij dachten een half uur, maar er is hier een half uur tijdverschil, dus het scheelt nog maar 4,5 uur met Nederland!) kwamen we aan in Myanmar. We werden opgehaald door iemand van het personeel van ons guesthouse. Op het bordje stond: Rudd K. + 1. Haha Aimy was dus 'de rest'. Vriendelijk ontvangen en na even te hebben gewacht op anderen reden we naar ons guesthouse: Motherland Inn. Relatief duur guesthouse, vooral voor hoe de kamer eruit zag, maar het personeel was heel behulpzaam, goed ontbijt en het bed lag best goed, haha!
Volgende ochtend bustickets voor de volgende dag geboekt en zijn we die dag de stad Yangon in gegaan. Ons guesthouse zat een beetje aan de rand van het centrum, dus we moesten ongeveer twee kilometer lopen. We merkten meteen dat Myanmar totaal anders is dan andere landen. De sfeer hier was meer Indiaas. De mensen hier hebben een mix van India en Zuidoost Azie. Heel bijzonder om te zien! De flatgebouwen zijn meters hoog, en ga er maar vanuit dat er geen liften in zitten, het leven op straat is er nog veel meer en er wordt harde Indiase muziek gedraaid. Sinds we aan het reizen zijn, zijn we inmiddels heel wat gewend nu, maar toch kregen we een mini cultuurshock haha. Ook is hier aan alles te merken, dat toerisme nog echt moet groeien. Wij waren in die twee kilometer richting het centrum geen een andere toerist tegen gekomen. En dat was te merken, want werkelijk IEDEREEN stond, zat en lag ons aan te kijken haha. En niet gewoon kijken, nee lekker ongegeneerd staren totdat je de hoek om bent. Wel op een hele leuke manier, want iedereen begroette je, glimlachte, of zwaaiden! Echt heel leuk! Een klein meisje stopte zelfs even om ons persoonlijk gedag te zeggen en liep toen vrolijk verder! Goede eerste indruk dus (ook al was Aimy heel blij dat ze een lange broek aanhad getrokken ipv een jurk of korte broek haha).
Onderweg nog lekker gekopieerde dvd's gekocht bij een mannetje, die zei: not good, come back tomorrow. Lekker makkelijk gezegd aangezien we morgen weer weg zijn, haha! Slimme man. Ach een dollar voor drie dvd's (waarvan we momenteel nog steeds niet weten of ze werken), is het proberen waard.
Eenmaal in het centrum kennis gemaakt met het chaotische verkeer en met de bussen waarvan je in andere landen dacht dat ze niet voller konden, die hier dus nog voller zitten. De mensen worden hier werkelijk bijna opgestapeld, zo vol :).
Verder nog langs een stupa gelopen, wat een soort van open tempel is met een gouden spitse toren. Vervolgens langs een park met het monument van Yangon, langs kraampjes en langs telefooncellen! Nouja telefooncellen. Het is een tafeltje met twee of drie telefoons en als je wilt bellen moet je het mannetje of vrouwtje erachter betalen. Haha creatief!
Bij de grote overdekte markt heeft Ruud nog een Sarong gekocht en hebben we een paraplu gekocht vanwege de vele regen in dit seizoen. Vervolgens hebben we geluncht bij een Indiaas restaurant, heerlijk gegeten (Ruuds gerecht dan, die van Aimy was niet lekker)!
Daarna lekker rondgelopen in de regen, not, dus maar geschuild bij een donut café waar gratis WiFi was. De WiFi hier in Myanmar is niet zo goed, dus blij als we even gauw wat dingen konden checken!
Toen het eenmaal wat droger was, waren we een heel stuk naar het noorden gelopen en kwamen we bij een lake uit waar wij als buitenlanders voor 2 dollar pp rond konden lopen. Overal hier vragen ze geld, zodra je een buitenlander bent. Zo goedkoop is Myanmar niet haha.
En toen was het eindelijk zo ver! We waren naar Yangon gegaan voor de Shwedagon pagode. Een prachtige grote pagode die wordt verlicht zodra het donker wordt. Toen we er eenmaal waren, vonden we het verdacht rustig en klein. Stonden we bij de verkeerde hahaha. Tuurlijk, kan nooit meteen goed gaan met ons. Dus nog even een weg overgestoken en toen waren we er. (Het is een mega grote tempel, niet te missen. Maar wij lopen er vrolijk voorbij :) ).
Toen we WEL bij de goede pagode waren aangekomen, moesten we eerst een trap oplopen. Eenmaal boven bij de pagode was het vrij druk! Maar niet vol met toeristen, maar voornamelijk lokale bevolking die daar komt om te bidden. De pagode was prachtig, groot en helemaal van goud. Toen het donker werd begon de pagode verlicht te worden. Super gaaf! Bij de pagode begon een man tegen ons te praten. Hij vertelde dat er om de hele pagode buddhas staan met de dagen van die week. De dag waar je op bent geboren, daar moet je water over de Buddha heen gooien. Wij natuurlijk gedaan :).
Naast de biddende mensen, waren er toeristen (waaronder ons), mannen die via een omweg een gids wilden spelen, monniken en een jongen die candy crush aan het spelen was. En niet zacht spelen, nee het geluid stond zo hard dat je het vijftien meter verderop nog hoorde haha. Kwam gewoon boven alle biddende mensen uit. Niemand keek er van op, alleen wij :p. Bijna drie uur later een taxi terug naar het guesthouse gepakt, gegeten en op tijd naar bed gegaan.

Kinpun, Golden Rock
Volgende ochtend hadden we al heel vroeg de bus naar de Golden Rock, onze volgende bestemming. We zijn wel het een en andere ondertussen gewend qua busstations, maar het busstation was werkelijk een veldje met allemaal bussen die door elkaar staan, mannetjes die er werken (of die doen alsof ze er werken), vrouwtjes die boekjes verkopen, mannetjes die bellenblaas verkopen etc. Met andere woorden: CHA-OOOO-TISCH. Wel echt geweldig om te zien. Al binnenrijdend met de taxi hangen de mensen al aan de auto om je te helpen. Met tien man om de auto heen, wordt je tas eruit gedragen en kun je geen kant op... Even raar idee, maar ze willen je echt graag helpen haha.
In de bus hadden we Pai (haar echte naam kregen we maar niet uitgesproken haha) uit Taiwan en Sophie uit Engeland ontmoet. Samen met hen hadden we een guesthouse gevonden in Kinpun, het plaatsje vlakbij de Golden Rock. Het was het goedkoopste wat we konden vinden. Een crappy guesthouse, waarvan het aluminium dakje van onze kamer nog net niet naar beneden viel, je de ander vanuit je bed nog net niet op de wc kon zien bewonderen en waar op de plekken van ramen plaats is gemaakt voor gaas. Die middag heerlijk gegeten en afgezet geworden en toen konden we gaan!

Golden Rock.. DE plek voor boeddhisten om er één keer in hun leven naar toe te zijn geweest.
Je hebt twee keuzes om er naartoe te gaan: lopend (dan ben je vier uur een berg aan het opklimmen), of met een truck. Wij kozen voor het laatste :). Maar ik weet niet wat beter is haha. Er worden 45 mensen in de truck gestopt en met minder nemen ze ook geen genoegen, dus als je pech hebt, dan moet je lang wachten! Vervolgens rij je ruim een half uur met de truck de berg op. Pff dit was echt een rollercoaster. Je wordt alle kanten heen geslingerd (leuk.. Voor 5 minuten haha) en de truck rijdt echt belachelijk hard. Als hier geen ongelukken gebeuren snap ik er niks van! Na ruim half uur rijden stap je uit en moet je nog tien minuten lopen richting de golden rock. Eenmaal bij de golden rock viel het eigenlijk allemaal een beetje tegen. Het was ontzettend bewolkt, regenachtig en het waaide hard. We zagen de golden rock, maar hadden totaal geen uitzicht. Alles was dicht en afgezet, omdat het glad was. Normaal is het er levendig met monniken, boeddhisten etc.. En nu waren wij de enige! Dus dit was een beetje jammer na een hele dag reizen! Wat foto's gemaakt en toen na vijf minuten maar weer gewacht op de truck naar beneden. Wel hebben we met z'n allen veel lol gehad met onze poncho's hahaha. Die avond samen nog wat gegeten en afscheid genomen van Pai, die de volgende dag alweer vroeg haar bus terug naar Yangon zou hebben.
Na best lekker te hebben geslapen in ons crappy guesthouse, kregen we een heerlijk (not) ontbijt van een week oud. Haha. Daarna werden we opgehaald om naar het busstation te gaan. Ook dit was weer een typisch Myanmar busstation: ergens langs de kant wachten bij de office. Nouja office. Een tafeltje langs de kant :). Daar hadden we afscheid genomen van Sophie en gingen we richting Bago, om daar de bus naar Kalaw te pakken. Eenmaal in Bago moesten we zes uur wachten op onze bus. Daar werden we na twee uur wachten overgehaald door een mannetje om een korte tour in Bago te doen met zijn tuktuk (zelf lopen ging niet, door de harde regenbuien). Dus in Bago nog een grote pagode bekeken, hadden we een mooi uitzicht vanuit een andere pagode en hadden we de slapende Boeddha bezocht. Daarna werden we midden in het centrum afgezet en stonden we weer bij de office in Bago (lees: twee stoeltjes langs de straat) de laatste twee uren te wachten. Op dat moment hadden we echt even heimwee naar huis. We waren echt de enige toeristen, werden de hele tijd aangestaard (na een tijde ben je dat wel beu) en het was flink balen dat we twee lange dagen hadden gereisd en dat de golden rock tegenviel. We hadden echt zo iets van : is dit Myanmar? Ook rijden de mensen hier NOG asocialer dan in Vietnam!

Detail:
Wat wel echt mooi is om te zien is dat de mensen je zo graag willen helpen. In Myanmar dragen ze bijvoorbeeld constant je zware backpack richting de bus, hotel etc. En dan niet voor een fooi, maar omdat ze dat graag doen. Wij hadden in Bago namelijk geen idee dat de bus er al aankwam en voordat wij het door hadden kwam er een mannetje uit the middle of nowhere die onze backpacks al vast had en keihard riep: your bus to Kalaw!!!!

Kalaw
Dus eindelijk zat we in de nachtbus naar Kalaw en dachten we mooi een nacht te kunnen skippen door niet in een guesthouse te slapen. Helaas was dat niet het geval! De nachtbussen zijn namelijk nog niet gericht op toeristen, maar op de lokale bevolking. Omdat de lokale bevolking geen werkdag willen spenderen in een bus, zijn de nachtbussen ingezet. Echter komen deze bussen ook midden in de nacht tussen 2 en 4 al aan. Dus om drie uur 's nachts waren we al in Kalaw, waar de mannetjes al klaar stonden om ons naar hun guesthouses te brengen. Nee echt niet chil als je moe bent en midden in de nacht op zoek moet naar een guesthouse. Gelukkig is Kalaw niet groot en hadden we al wat research gedaan. Dus na vijf minuten lopen hadden we een guesthouse gevonden waar we helaas ook die nacht nog moesten betalen. Maar ach, dat doe je wel als je echt heel moe bent haha.
De volgende dag hadden we na een heerlijk ontbijt wat rondgelopen door Kalaw. De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk en vinden je heel interessant. Haha leuk om te zien. Die middag waren we naar Sam's Family Tracking gegaan om onze trekking van drie dagen naar Inle Lake te boeken en hadden we geluncht bij een Nepalees restaurant. Ik denk dat ik daar de meest lekkere curry ooit op heb haha! Diezelfde avond hadden we wat gegeten met Laurens, een jongens uit Nederland en een Canadees koppel die we beide in ons guesthouse hebben leren kennen (en ook de trekking mee gingen doen).

Detail: Myanmar verandert super super snel. Het toerisme begint hier te groeien en dat is te merken. Een jaar geleden waren er nog nergens ATM's, terwijl er nu in elke toeristische plek banken zijn om geld te wisselen en ATM's zijn. Dus het is vrij makkelijk om aan geld te komen. Ook worden de guesthouses en hotels uit de grond gestampt en is er momenteel nog te weinig ruimte in het hoogseizoen, waardoor de kamerprijzen flink kunnen stijgen. Wij hebben dus geluk gehad dat we in het laagseizoen zitten, zodat de kamerprijzen relatief goedkoop zijn!

De volgende ochtend moesten we al vroeg verzamelen bij Sam's om met de driedagen trekking naar Inle Lake te beginnen. In totaal waren we negen personen, echt een hele leuke groep. We hadden twee gidsen: Dida en Cookie. En daar hebben we ontzettend veel geluk mee gehad, want wat waren ze geweldig! Allebei nog vrij jong, maar wisten veel te vertellen. Die dag hebben we zeven uur getrokken door de bergen, over een treinrails (waar later een trein aankwam, dus we moesten in de bosjes springen totdat de trein voorbij was haha), door verschillende dorpjes etc. Super leuk maar wel vermoeiend! We dachten echt: watttt nog twee dagen? Haha. Die avond kwamen we bij een dorpje aan in the middle of nowhere waar onze homestay zou zijn. En het was een echte homestay. Nee, een echte echte echte haha. De wc was 15 meter van de homestay af en was niet heel veel meer dan een gat in de grond met een zelfgefrabiceerd houten huisje erom heen. De douche stond ernaast en was openbaar met een grote stenen bak waar je met een klein emmertje water uit kon halen en over jezelf heen kon gooien! Lekker primitief! :) :)
We sliepen apart van de familie, maar in een kamer waar we met de hele groep in lagen. Het bed was niet meer dan een dun matje op de grond! Schijnt goed voor je lichaam te zijn;). Nou niet voor die van ons haha. Verder geen klamboe aanwezig, dus we waren blij dat we er zelf één mee hadden genomen! Die avond na een lekkere primitieve douche en met onze kont boven het gat gehangen te hebben, kregen we een heerlijk diner die gemaakt was door onze eigen kok, die met ons mee reist om te koken. Hmmm wat is het eten in Myanmar heeeerlijk!! Je merkt echt de Indiase invloeden.
Na een korte en slechte nacht slapen, werden we gewekt door de koeien en kippen die onder onze homestay liepen. We kregen ook toen weer heerlijk ontbijt met chappati en curry!
Daarna kreeg Aimy nog Thanaka op haar gezicht: natuurlijke zon protectie die alle vrouwen, kinderen en sommige mannen in Myanmar op hun gezicht smeren.
Dag twee trekken! Weer 7 uur flink klimmen, uitglijden en flink doorlopen door de bergen! Maar wat hadden we een geweldig uitzicht! We waren gewoon de enige toeristen daar en dat is zo vet! Alles is puur, dus echt zo fijn dat we dit nu mogen meemaken! Over vijf tot tien jaar zullen er veel toeristen zijn! In de middag begon het te regenen en werd het dus ook modderig. Dus het laatste stuk was wat minder, want je gleed constant uit, Je kleren konden niet viezer en je kon niet meer om je heen kijken. Dus we waren ontzettend blij dat we bij onze volgende homestay aankwamen! Eenmaal bij de homestay gauw een douche (bak water over je heen) gepakt en daarna schone en vooral droge kleren aangedaan! Ook deze homestay was lekker primitief en had ook geen elektriciteit! Die avond lekker gegeten en wat bijgekletst met iedereen. Het leven begint hier vroeg, dus om negen uur lag iedereen alweer te slapen!
Volgende ochtend was Thomas, een jongen van onze groep flink ziek geworden. Erg jammer want hij kon de laatste dag dus niet meer meedoen. Nadat hij werd weggebracht hadden wij ontbeten en waren we de laatste dag gaan trekken! Nog vijf uur rond getrokken en toen kwamen we eindelijk bij Inle Lake aan! Wat waren wij blij dat we er eindelijk waren! Het was erg leuk, maar toch wel vermoeiend om drie dagen te trekken met bijna geen slaap. Eenmaal bij Inle lake, een boot gepakt naar het noorden, want daar waren alle guesthouses. We hadden een leuk guesthouse met een mooie tuin, lekker eten en super vriendelijk personeel! Na eindelijk een heerlijke echte warme douche te kunnen pakken, voelden we ons na een aantal dagen weer eindelijk fris! Die avond nog kennis gemaakt met drie andere Nederlandse meiden en met een groep van ongeveer 11 man die avond lekker pasta en pizza gegeten, daarna een dutje gedaan, wanttttttt.... Die nacht speelde Nederland tegen Spanje!!

Detail: Voetbal is super populair in Myanmar (zelfs in de homestays hangen posters van Manchester United!). Dus wat hadden wij een geluk dat we de wedstrijden hier konden bekijken! Dus die nacht waren we naar een café gegaan die helemaal oranje was! (Heel toevallig haha!), met een grote beamer voor onze neus, een grote bier in onze hand en onze oranje outfits hebben we de match gegeken. En jaaaaaa gewonnen!!!!!!! 5-1, dus deze wedstrijd hadden we ook echt niet moeten missen! Helaas geen afterparty, want het was al vier uur nachts bij ons haha en iedereen was helemaal kapot van de trekking!

Volgende dag hadden we samen met Laurens en een Amerikaans meisje Molly een boot gepakt en waren we over Inle lake gevaren. De boottocht was heel leuk! We voeren langs floating gardens en we zagen de vissersmannen op het water. Verder was het wel leuk, maar merkten we wel dat het al meer op toeristen was gericht. Veel winkeltjes! Dus na de boottocht afscheid genomen van Molly, die haar bus alweer had en hadden we die avond nog met onze groep ergens bij een lokaal tentje gegeten en daarna nog maar een wedstrijd van we gekeken! De volgende dag lekker rustig aan gedaan en afscheid genomen van de rest, omdat we die avond de nachtbus zouden hebben naar Bagan.

Bagan, een megagroot tempelcomplex van meer dan 1000 overgebleven tempels (vroeger waren er meer dan 4000).
Eenmaal ook in Bagan midden in nacht aangekomen met onze (airco standje vrieskast) bus en meteen werden we overladen met mannen die een taxi, horsecart en brommer aanbieden. Aangezien je net wakker bent en in the middle of nowhere aankomt hadden we even geen zin om te onderhandelen en hadden we samen met een jongen die we in de bus hadden leren kennen een horsecart naar ons guesthouse gedeeld.
Het mannetje die de horsecart reed was heel aardig. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en toen we zeiden: Holland, werd hij helemaal blij en zei: oohhh you won from Spain!!!!!! (Later ging dat met elke man die we tegen kwamen en die vroegen waar we vandaan kwamen haha. Hoezo is voetbal populair ;) ).
Om half vijf kwamen we bij ons guesthouse aan, maar omdat we er nog niet in konden hadden we fietsen gehuurd om de zonsopgang te bekijken. Aangezien Bagan zo ontzettend groot is, hadden we geen idee waar we naartoe fietsten (al helemaal lastig als het nog donker is!), maar hadden we uiteindelijk een tempel gevonden die we op konden klimmen. Daar mooie zonsopgang bekeken en daarna nog een paar andere tempels bezocht. Het deed ons een beetje denken aan de Angkor tempels in Cambodja, alleen hier hoef je geen stuk af te fietsen voor een tempel, want waar je ook kijkt. Overal en dan ook echt ooooveral waren tempels! Rond 8 uur weer teruggefietst naar ons guesthouse, waar we een ontbijt hadden gepakt en even bij hadden geslapen. Die middag lekker geluncht en nog wat tempels bekeken. En serieus, er waren echt bijna geen toeristen. We waren gewoon de enige bij de tempels. Echt vet! Eindelijk foto's zonder dat die gefotobombed wordt door anderen ;). Die avond hadden we een andere tempel gevonden voor de zonsondergang en zijn we die avond op tijd gaan slapen.
Volgende ochtend hadden we voor de verandering een Ebike gehuurd. Een snorfiets op elektriciteit ;). Dus al scheurend door Bagan bezochten we de tempels! Aangezien Aimy een lekke band kreeg, gingen we de Ebike omwisselen en kwamen we Steven tegen, een jongen die we hadden ontmoet met de trekking! Samen met hem geluncht, rondgescheurd op onze Ebikes en wat tempels gekeken. Toen we een pauze namen en wat gingen drinken, zagen we opeens Malin na een maand weer tegen (meisje uit Noorwegen die we in Cambodja hadden ontmoet en ook in Vietnam waren tegengekomen)! Even gauw bijgekletst en ook zij zou de volgende dag naar Mandalay gaan, dus afgesproken dat we elkaar daar weer zouden zien. Daarna met Steven nog naar het archeologisch museum gegaan, afscheid van hem genomen en wilden we eigenlijk nog een keer de zonsondergang kijken, maar begon het super hard te regenen. Helaas pindakaas!

Mandalay
Volgende dag hadden we alweer de bus naar Mandalay! We werden (super chil) recht voor ons hotel afgezet! Die avond gezellig wat gegeten met Malin en waren we alledrie tot de conclusie gekomen dat we Myanmar erg leuk vinden, maar dat we toch ook wel weer verlangen om terug naar Thailand te gaan. Een nog niet zo toeristisch land heeft z'n voor- en nadelen! Het is een geweldig land, alleen wel het eerste land waar we ons constant de vreemdeling/buitenlander voelden. Hier zouden we niet voor een langere tijd kunnen blijven!
Die avond hadden we weer braaf onze oranje outfit aangetrokken en konden we (super luxe) voetbal kijken in onze kamer!! We wilden eigenlijk een café opzoeken, maar aangezien de stad niet echt is zoals we hadden gehoopt, hadden we maar wat cola en chips ingeslagen om Nederland vanuit onze kamer aan te moedigen haha! Ik denk dat de buren niet zo blij waren, aangezien we vrij enthousiast de wedstrijd aan het volgen waren met de tv op volume 'het kan niet hard genoeg, want het is een belangrijke wedstrijd'.
Volgende dag gingen we Malin bij haar hotel ophalen en kwamen we heel toevallig nog een andere jongen tegen die we hadden ontmoet met de trekking. Hoe toevallig!
Samen met Malin waren we naar de Mandalay Hill gefietst en daar naar boven geklommen. We hadden daar een uitzicht over Mandalay, maar het viel een beetje tegen, net zoals heel de stad Mandalay. In deze stad is er niet heel veel te beleven, maar het is erg druk met verkeer en het is er ontzettend stoffig. Beetje jammer want ook de volgende dag zouden we er nog zijn, omdat we moesten wachten op onze vlucht terug naar Bangkok.
Die middag nog lekker geluncht en hadden we met z'n drieën een taxi gedeeld naar de beroemde brug vlakbij Mandalay. Een 1.3 km lange brug van hout! Was heel leuk om te zien en om erop te lopen, vooral omdat het heel hard waaide en er geen leuningen waren. Dus je moest goed je best doen om er niet vanaf te vallen haha!
Eenmaal terug in het centrum nog een ijsje gegeten afscheid genomen van Malin, die we waarschijnlijk weer in Zuid-Thailand tegen zullen komen!
Volgende dag, Vandaag dus haha, lekker HELEMAAL niks aan het doen! Met drie filmzenders, redelijke WiFi en een ijszaakje om de hoek, gaan wij ons vandaag goed vermaken! Hebben een super super super leuke tijd gehad in Myanmar, het is een prachtig land, met een mooie cultuur en we hebben ontzettend veel leuke en lieve mensen ontmoet. We zullen iedereen ook aanraden om hiernaar toe te gaan. Maar voor ons is het weer tijd om het land te verlaten!

Morgen hebben we onze vlucht terug naar Bangkok! Back to fried rice, de Baht en de 7-eleven! Goodbye unique Myanmar! XXX